Schizofrenię odkryto po raz pierwszy w 1860 roku, choroba tamta była wtedy pod nazwą „demencja przedwczesne”. Dopiero 50 lat później przemieniono terminologię na schizofrenię. Doświadczenia podkreślają, że schorzenie to pojawia się najczęściej pomiędzy 15 a 30 rokiem istnienia. Ciężko zdecydowanie stwierdzić jej przyczyny. Najczęściej kategoryzuje się do nich wyznaczniki genetyczne, psychologiczne i publiczne tudzież biochemiczne.

Schizofrenia może zapoczątkować się niespodziewanie, ociężale ewentualnie nerwicowo. Gwałtowny początek choroby wyraża się w postaci drastycznych odmian w zachowaniu chorego. Z reguły jest owo najście wybitnie ostrego lęku lub uniesienia, którym asystują fantomy czy też wyimaginowania. Początek apatyczny jest skromniej zauważalny.

Chory zachowuje się niezgodnie do zaistniałej pozycji, co rozpatrywane jest poniekąd jako przewodnie zdekoncentrowanie. Nerwicowy początek choroby ma objawy charakterystyczne dla neuroz. Są to w zasadzie zachowania histeryczne i hipochondryczne. Chorych dotyka nadto depresja względnie apatia.

Chorobę może zdiagnozować jedynie psychoterapeuta. Znawca rozróżnia chorobę na kanwie charakterystycznych wykładników. Samo wyleczenie schizofrenii może przybrać charakter rehabilitacji lekowej względnie psychoterapia indywidualnej lub grupowej. Na chwilę obecną użytkowane specyfiki nie mają znaków ubocznych.

Ich pierwszym zobowiązaniem jest wymazanie halucynacji i pomoc choremu w miarę naturalnym funkcjonowaniu. Psychoterapia ma na celu ulżyć uchwycić sens schizofrenikowi jego stan i w bieżący sposób dodatkowo uspokoić. Hospitalizacja jest konieczna tylko w niezwykle dojmujących przypadkach.